Nee, denk niet dat ik het hierbij over Johan Cruijff heb. Je zou dat kunnen denken bij een post tijdens het EK voetbal. Ik bedoel namelijk mijn 14de Nederlandse Record.
Sinds het EK indoor in maart heb ik alleen maar aan herstel gewerkt en voor de ‘vorm’ een keer een kogeltje gestoten. Verder waren trainingen etc gericht op het herstellen om hopelijk weer een beetje in vorm te komen voor Göteborg (eind augustus). Maar voor mij geld dat ik met alleen maar trainen onvoldoende bevestiging kan krijgen hoe ik ervoor sta. En aangezien tijdens de zomer de wedstrijden dun bezaaid zijn, had ik me ingeschreven voor een avondwedstrijdje in Almelo. Omdat het best waarschijnlijk was dat ik het NR verspringen zou kunnen verbeteren en die kansen dus zeer beperkt zijn, wilde ik niets aan het toeval overlaten. Ik heb dus de organisatie gemaild met de vraag of alles in order zou zijn voor een NR. Dat hebben ze in Almelo professioneel opgepakt zeg. Springen met wind mee, officiële jury, een professionele harker (of hoe noem je zo iemand), zowel scheidsrechter als wedstrijdleider in de buurt, publiek niet bij de bak maar rond de baan, atleten niet in de buurt van de windmeter en ook nog de aankondiging dat dat allemaal moest ivm een mogelijk Nederlands record . . . . Tjonge, nu moest ik natuurlijk wel.
Maar eerst stond er een 100m op mijn programma. We hadden geluk want die avond as het prima zomerweer dus de warming up ging lekker. Zonebrilletje op, shirtje aan en dus ondanks relatief korte voorbereiding, lekker op tijd klaar. Terwijl we staan te wachten bij de start, iedereen is klaar, jury, starter en atleten, moet er gewacht worden op . . . het tijdschema wordt ik fijntjes door Tobias erop gewezen dat ik mijn wedstrijdshirt en nummer nog niet aan heb. Hier en daar volgt er gegniffel “hij doet pas 50 jaar aan atletiek, dan krijg je dat”. Als we eindelijk mogen starten houdt het wachten niet op. Na klaar volgen er lange seconden en als het startschot uiteindelijk klinkt struikel ik bijna het blok uit. Bijna, gelukkig, want ik kan we doorgaan en er volgt een eenzame 100m (de organisatie had me aangeboden in de eerste langzaamste serie te starten zodat er meer tijd zou zijn tussen de 100m en verspringen). Stiekem had ik gehoopt op een tijd onder de 13seconden, maar erg veel sprinttraining had ik nog niet gehad. Dus het was toch verassend dat de ET 12.92s aangaf. Woow, ook nog eens 3de tijd allertijden bij de M60.
Dat gaf we goede hoop dat ik de verwachtingen bij het verspringen waar kon maken. Het zweet brak me echter uit bij de eerste poging want die leek niet zo ver als gehoopt. 5m23, oef dat is weliswaar een verbetering van het NR maar met slechts 2 cm. Dat moet beter en die mogelijkheid is er ook want ik zet weer (net zoals in Torun) af vóór de balk. Aangezien ik dus het NR al heb kan ik risico nemen en ga 1.5 voet naar voren. De tweede sprong is precies goed. Ik heb 2 cm over op de balk en de afstand wordt 5m41. Dat is tenminste een verbetering die ertoe doet. Maar in Göteborg moet het nog verder om ook maar enigszins bij de medailles in de buurt te komen. Als kers op de taart, werp ik om 21u ook nog een speertje maar 35m72. Niet met een goede actieve aanloop want ik wil toch geen blessure oplopen bij deze generale.
Al met al(melo) dus een Nederlandse Record, een 3de prestatie allertijden en een PB. Onlangs had ik op het feest ter gelegenheid van mijn 60ste verjaardag een quizvraag over hoeveel NRs ik bezit. Toen was het antwoord nog 13. Inmiddels staat de teller op 14, inclusief estafettes (nationaal en club).
Heerlijk wedstrijdje wat precies op tijd kwam want de vrijdag erna is het bijna 10 graden kouder en regent het pijpenstelen.
